Tuesday, May 18, 2010
Sunday, April 26, 2009
Somebody for me...
I want somebody...
...who can make me a good coffee in the morning...having a good coffee in the morning is not as easy as blending sugar and coffee powder in a mug of hot water...it also has a good conversation with it...that makes life sweeter...
...who can make me walk with my 3 inches hi-heel-shoes...it was a gift from my dad on my last birthday...but since then, i've just been wearing the shoes inside my room only...never that it reached the front door of the house...too scared to fall on the ground...to scared to have a cracked heel...sprains and bruises... i want someone who can will teach me to stand with it all...
...who can make me burst out of laughter...too much of it that i maybe able chuckle and tear out of laughs...but at the end of the night, he will make me sleep on his shoulder like a child...humming lullabyes that will make the world still...
...who can draw his face in my heart...by touching my soul with his smile...
...who will never hide a secret even if it will make me cry out loud...
...who will slightly punch me on my face when i am out of my head...a good wake up call there...
...who will teach me how to be a boy...and is willing to be taught on how to be a girl...we will trade stuffs like no one else does...drive us like a hell but will fix things back...
...who can make me a good coffee in the morning...having a good coffee in the morning is not as easy as blending sugar and coffee powder in a mug of hot water...it also has a good conversation with it...that makes life sweeter...
...who can make me walk with my 3 inches hi-heel-shoes...it was a gift from my dad on my last birthday...but since then, i've just been wearing the shoes inside my room only...never that it reached the front door of the house...too scared to fall on the ground...to scared to have a cracked heel...sprains and bruises... i want someone who can will teach me to stand with it all...
...who can make me burst out of laughter...too much of it that i maybe able chuckle and tear out of laughs...but at the end of the night, he will make me sleep on his shoulder like a child...humming lullabyes that will make the world still...
...who can draw his face in my heart...by touching my soul with his smile...
...who will never hide a secret even if it will make me cry out loud...
...who will slightly punch me on my face when i am out of my head...a good wake up call there...
...who will teach me how to be a boy...and is willing to be taught on how to be a girl...we will trade stuffs like no one else does...drive us like a hell but will fix things back...
Goodbye
You know I love you. I feel I've loved you forever. Lately, I haven't been feeling very well. Truth be told, I'm tired. Out somewhere one night, I realized something and I haven't been able to shake it. Since you’ve been away, I've spent almost my entire life with ghosts. We've been like close friends and out of loneliness it occurred to me that it was time for me to bury them. I can't do that here. I'm so sorry. No matter how hard I try to fight it off, I'm left with the feeling that I have to go. I have no idea where I'm going, but I know I have to do this. If I don't, I'm afraid I'll self destruct and worse, you'll be there to see it happen. Be safe. Know that I tried very hard to stay. Know that you were my one and only. I'll miss you with every beat of my heart. Our life together was the only home I've ever had. I wouldn't trade it for anything. I love you. I always will. Goodbye."
: an excerpt of courage to express how i am feeling inside...after watching CSI sarah sidle's goodbye to grissom...It feels like i am sarah then...i know where she's coming...and now..."lost somewhere"
Monday, April 20, 2009
Sa aking katahimikan...Nahuhulog sa iyo
Hindi ko masabing masaya ako kapag tumitibok ang puso ko, pag naiisip kita…
Hindi ko kasi pwede paniwalaan yun, nakakabulag yung trap ng love na kinikilig ka then after..anuna? pag nahulog ka sa bitag nya, babagsakan mo, pain and loneliness…
Ang saya ng feeling pag nakakausap kita, hindi ko maipalaiwanag ng husto, basta ang alam ko masaya ako pag kausap kita, simula sa non-sense chat hanggang sa mga sensible or delicate topics…okay ka kausap…
Nakakatakot ang sarili ko one night nang makausap kita, akala ko yun na naman ang hudyat ng kalungkutan ko, akala ko iiwas ka kasi nakakailang naman sa totoo lang yung napag-usapan natin…Eh mabait ka, hindi ka umiwas-nawalan ka lang ng pagkakataon makapagreply…hahaha, pinutol ni God yung usapan, kilala ako ni God, alam niya kung kelan ako sasaluhin sa kalokohan ko.
Thank you kasi napapangiti mo ko. Kasi nauunawaan mo ako. Kasi nagkakapareho tayo …pero hanggang dun lang yun, kasi …hindi pwede, hindi ko ri kayang isugal yung meron “tayo” ngayon kapalit ng pagkasiwalat ng katotohanan. Hindi naman sa sinungaling ako sa iyo, ayoko lang pare-pareho tayo malungkot o maagrabiyado dahil sa nararamdaman ko. Ibabaon ko na lang sa lupa para hindi na maalala, na minsan , inamin ko sa sarili ko na nahuhulog ang puso ko sa iyo…
Nakakabwisit din tong sarili ko, yung utak ko nagdedecide na i-set aside ang feelings ko para say o pero yung puso ko, parang bitin na bitin, parang hindi sangayon sa utak ko…nag-aalboroto…nagkukumawala….gustong sumigaw…gusting malaman mo…Kung eengot engot ako, baka inamin ko nay un, matagal na…pero respeto ko sa kabaitan mo, kabayaran nun ang sakripisyo kong maging kaibigan mo lang…isang tahimik na kaibigan….
Sadistic ang sarili ko, pansin ko, yung puso ko pilit na sinasaktan ng utak ko…biruin mo bang tanungin kita kamusta na yung babaeng nagugustuhan mo, kung nasilayan mo na siya sa araw na ito, kung buo naba ang araw mo…-alam ng utak ko na masasaktan ang puso ko kaya niya ginagawa yun…magaling din magmalasakit ang utak sa puso, alam niyang kailangang masanay si puso na paulit ulit siya masakatan para hindi na malala ang epekto sa sirkulasyon niya…para maging matigas na siya…para sa susunod, kaya na niya harapin ang sakit na idudulot ng pagkabigo niya…alam na niya ang dapat iexpect sa susunod…
Sa kamanhiran, alam ko hndi ito isang kasalanan. Ito na ata ang pinakamalawak na pang-unawa na kaya ng isang tao…Sa sariling paniniwala ko, ang kamanhiran ay hindi pagwawalang-bahala sa isang bagay. Ito ay isang makabuluhang katahimikan na puno ng respeto…wala rin taong hindi marunong gumamit nito…nakakalimutan lang…
Pagpasensyahan mo ang aking kadaldalan, hindi ko sinasadyang maramdaman ito sa iyo…pero hindi ko iyon ipapaalam ng tahasan iyo…ayaw kong mabaliwala ang nasimulan na…masaya na ako sa ganito, sa katahimikan ng nararamdaman ko…Maingay ang tawa ng isang taong nasasaktan…pero mas malakas ang pagiyak niya sa kaibuturan ng kanyang nararamdaman…Sana , kayanin nitong puso ko na makalimutan ang nararamdaman ko para sa iyo….sana kaya niyang magpahinga…
Hindi ko kasi pwede paniwalaan yun, nakakabulag yung trap ng love na kinikilig ka then after..anuna? pag nahulog ka sa bitag nya, babagsakan mo, pain and loneliness…
Ang saya ng feeling pag nakakausap kita, hindi ko maipalaiwanag ng husto, basta ang alam ko masaya ako pag kausap kita, simula sa non-sense chat hanggang sa mga sensible or delicate topics…okay ka kausap…
Nakakatakot ang sarili ko one night nang makausap kita, akala ko yun na naman ang hudyat ng kalungkutan ko, akala ko iiwas ka kasi nakakailang naman sa totoo lang yung napag-usapan natin…Eh mabait ka, hindi ka umiwas-nawalan ka lang ng pagkakataon makapagreply…hahaha, pinutol ni God yung usapan, kilala ako ni God, alam niya kung kelan ako sasaluhin sa kalokohan ko.
Thank you kasi napapangiti mo ko. Kasi nauunawaan mo ako. Kasi nagkakapareho tayo …pero hanggang dun lang yun, kasi …hindi pwede, hindi ko ri kayang isugal yung meron “tayo” ngayon kapalit ng pagkasiwalat ng katotohanan. Hindi naman sa sinungaling ako sa iyo, ayoko lang pare-pareho tayo malungkot o maagrabiyado dahil sa nararamdaman ko. Ibabaon ko na lang sa lupa para hindi na maalala, na minsan , inamin ko sa sarili ko na nahuhulog ang puso ko sa iyo…
Nakakabwisit din tong sarili ko, yung utak ko nagdedecide na i-set aside ang feelings ko para say o pero yung puso ko, parang bitin na bitin, parang hindi sangayon sa utak ko…nag-aalboroto…nagkukumawala….gustong sumigaw…gusting malaman mo…Kung eengot engot ako, baka inamin ko nay un, matagal na…pero respeto ko sa kabaitan mo, kabayaran nun ang sakripisyo kong maging kaibigan mo lang…isang tahimik na kaibigan….
Sadistic ang sarili ko, pansin ko, yung puso ko pilit na sinasaktan ng utak ko…biruin mo bang tanungin kita kamusta na yung babaeng nagugustuhan mo, kung nasilayan mo na siya sa araw na ito, kung buo naba ang araw mo…-alam ng utak ko na masasaktan ang puso ko kaya niya ginagawa yun…magaling din magmalasakit ang utak sa puso, alam niyang kailangang masanay si puso na paulit ulit siya masakatan para hindi na malala ang epekto sa sirkulasyon niya…para maging matigas na siya…para sa susunod, kaya na niya harapin ang sakit na idudulot ng pagkabigo niya…alam na niya ang dapat iexpect sa susunod…
Sa kamanhiran, alam ko hndi ito isang kasalanan. Ito na ata ang pinakamalawak na pang-unawa na kaya ng isang tao…Sa sariling paniniwala ko, ang kamanhiran ay hindi pagwawalang-bahala sa isang bagay. Ito ay isang makabuluhang katahimikan na puno ng respeto…wala rin taong hindi marunong gumamit nito…nakakalimutan lang…
Pagpasensyahan mo ang aking kadaldalan, hindi ko sinasadyang maramdaman ito sa iyo…pero hindi ko iyon ipapaalam ng tahasan iyo…ayaw kong mabaliwala ang nasimulan na…masaya na ako sa ganito, sa katahimikan ng nararamdaman ko…Maingay ang tawa ng isang taong nasasaktan…pero mas malakas ang pagiyak niya sa kaibuturan ng kanyang nararamdaman…Sana , kayanin nitong puso ko na makalimutan ang nararamdaman ko para sa iyo….sana kaya niyang magpahinga…
Just got tired…
In the morning, when I opened my eyes, what’s the first thing you can do is to face the ceiling of your room. Then make a few blinks just to check if you’re in your dream still, whether it’s been a good one or not…you have to wake yourself up or you’ll never get to do so again…You have to convince yourself that it is indeed a new day for you…get up!!!
Coffee, bath, toothbrush, hairbrush, shoes and clothes matching up, make up, perfume, money in your pocket, bag stuffs…checking of everything is done…or is not yet done completely…that I have to do the checking over again, just to make sure that everything you need to survive for the day is present in your variety of checklists.
At exactly 8 AM you must leave the house and should have got a ride at least to make you road away to your starting point, so as to, at least make yourself believe that you’re not stocked in your very terminal-the house. You’ll have to travel your way to the office for 20 to 30 mins. and hoping you can escape the traffic of Metro Manila. As long as you can hit the bandy clock on or earlier than 9:00 AM, you’ll going to be saved for the whole day ahead...
Coffee, bath, toothbrush, hairbrush, shoes and clothes matching up, make up, perfume, money in your pocket, bag stuffs…checking of everything is done…or is not yet done completely…that I have to do the checking over again, just to make sure that everything you need to survive for the day is present in your variety of checklists.
At exactly 8 AM you must leave the house and should have got a ride at least to make you road away to your starting point, so as to, at least make yourself believe that you’re not stocked in your very terminal-the house. You’ll have to travel your way to the office for 20 to 30 mins. and hoping you can escape the traffic of Metro Manila. As long as you can hit the bandy clock on or earlier than 9:00 AM, you’ll going to be saved for the whole day ahead...
If i fall...How i wish it is you ...
...the first thing i wish to see in the blast of the morning light. The last name that i can think of each night before i got to sleep...The best smile that i could ever imagine, that smile could ever complete my days....
Monday, April 6, 2009
Antipolo ...Biglaan ulit
Another round ...another unexpected activity with my two friends...Kris and Burns...
Halfday ako sa work, was busy fixing some papers for my lolo's funeral mass service nung umaga, then 2 pm pasok sa work...
Focused na utak ko sa planadong activity for the weekend...sana...pero di ata matutuloy , ayaw namin may naiiwan na isa pag may lakad, mabuti pang wala na lang kesa magkaganun...
I made a ff up call sa local ni kris just to check if all of us is ready for the weekend get-away...kaso it turned out like what we can expect from a long run of plans...
Tumbok ng paniniwala ko ang mga pangyayari, hindi ba tama naman...kapag planado ang isang bagay at medyo malayo pa ang pagdating ng araw na iyon, may mga nalalabi pang araw na pwedeng makaisip ng mga pagbabago sa decisions, pwede magback out, pwede ring maging fully decided....pwedeng yung mismong plan ang mabago or the like...
At nangyari nga...
Burns: tol, badtrip...
Ana: y?
Burns: naiinis ako...nanginginig ako sa galit...
Ana: bakit?
Burns: Si ...kasi eh...kanina pa hindi nagtetext, g*go yun.,...
Naisip ko lang na isang malaking pagkakamali kung sasabayan ko pa ng ff up kung matutuloy o hindi...syempre dapat sensitive tayo sa nararamdaman ng friend natin...
Ana: Wat na plan mo? Sakin ok lang wag matuloy, kasi parepareho na ata tayo may prob, wag na kaya natin muna ituloy ang pag-akyat sa Baguio...
Burns: tol , maya na tayo usap, nandito si ma'am...
Ana: ok...
After a few mins...
Burns: Tol, nakakabadtrip talaga!!!
Ana: Anung balak mo gawin...
Burns: Alam mo yun, kayo hirap na hirap ako pilitin sumama dahil iniisip ko yung isa, tapos siya...
Ana: Hay, gusto mo, punta na lang tayo somewhere...overlooking...dun kina Francis M....sa Antipolo...ok din dun...
Burns: tara
6pm, uwian na...
Call si kris...
Kris : Ana tara!
Ana: San?
Kris: Antipolo tayo, may mga alam ka ba dun?
Ana: oo, ngayon na?
Kris: oo, sabi ni burns...tara...
Ana: okay...
So nag-out kami, so pupunta na kami sa terminal na pwede kami makasakay papuntang Antipolo....Pero on our walk, nagiisip kami ng pwede gawin dun, overnight...
I suggested : "why not swimming?"...pero wala kami dalang damit...biglaan nga eh...
No prob...sweldo naman eh, so hanap kami ng mga pwede namin bilin na clothes, slippers, food and drinks...
Then, we headed to our target destination...along the trip...wala kami mapagtripan, kinanta na lang namin lahat ng signs na makita namin sa roadside....we found it funny, mababaw lang kasi kami pero nagkakasundo naman kami lahat...then, nung nasa antipolo nakami, nakakatawa lang kasi kung ilang kanto na pinasok namin na nagkaligawligaw kami...nakakatawa lang kasi, mga name ng lugar...SAIDI, ihaw-ihaw, 50% percent off motels, Beverly Hills...hahaha, parang nasa states lang ....nakakaloka ang trip....pero we enjoyed...yeah....
Halfday ako sa work, was busy fixing some papers for my lolo's funeral mass service nung umaga, then 2 pm pasok sa work...
Focused na utak ko sa planadong activity for the weekend...sana...pero di ata matutuloy , ayaw namin may naiiwan na isa pag may lakad, mabuti pang wala na lang kesa magkaganun...
I made a ff up call sa local ni kris just to check if all of us is ready for the weekend get-away...kaso it turned out like what we can expect from a long run of plans...
Tumbok ng paniniwala ko ang mga pangyayari, hindi ba tama naman...kapag planado ang isang bagay at medyo malayo pa ang pagdating ng araw na iyon, may mga nalalabi pang araw na pwedeng makaisip ng mga pagbabago sa decisions, pwede magback out, pwede ring maging fully decided....pwedeng yung mismong plan ang mabago or the like...
At nangyari nga...
Burns: tol, badtrip...
Ana: y?
Burns: naiinis ako...nanginginig ako sa galit...
Ana: bakit?
Burns: Si ...kasi eh...kanina pa hindi nagtetext, g*go yun.,...
Naisip ko lang na isang malaking pagkakamali kung sasabayan ko pa ng ff up kung matutuloy o hindi...syempre dapat sensitive tayo sa nararamdaman ng friend natin...
Ana: Wat na plan mo? Sakin ok lang wag matuloy, kasi parepareho na ata tayo may prob, wag na kaya natin muna ituloy ang pag-akyat sa Baguio...
Burns: tol , maya na tayo usap, nandito si ma'am...
Ana: ok...
After a few mins...
Burns: Tol, nakakabadtrip talaga!!!
Ana: Anung balak mo gawin...
Burns: Alam mo yun, kayo hirap na hirap ako pilitin sumama dahil iniisip ko yung isa, tapos siya...
Ana: Hay, gusto mo, punta na lang tayo somewhere...overlooking...dun kina Francis M....sa Antipolo...ok din dun...
Burns: tara
6pm, uwian na...
Call si kris...
Kris : Ana tara!
Ana: San?
Kris: Antipolo tayo, may mga alam ka ba dun?
Ana: oo, ngayon na?
Kris: oo, sabi ni burns...tara...
Ana: okay...
So nag-out kami, so pupunta na kami sa terminal na pwede kami makasakay papuntang Antipolo....Pero on our walk, nagiisip kami ng pwede gawin dun, overnight...
I suggested : "why not swimming?"...pero wala kami dalang damit...biglaan nga eh...
No prob...sweldo naman eh, so hanap kami ng mga pwede namin bilin na clothes, slippers, food and drinks...
Then, we headed to our target destination...along the trip...wala kami mapagtripan, kinanta na lang namin lahat ng signs na makita namin sa roadside....we found it funny, mababaw lang kasi kami pero nagkakasundo naman kami lahat...then, nung nasa antipolo nakami, nakakatawa lang kasi kung ilang kanto na pinasok namin na nagkaligawligaw kami...nakakatawa lang kasi, mga name ng lugar...SAIDI, ihaw-ihaw, 50% percent off motels, Beverly Hills...hahaha, parang nasa states lang ....nakakaloka ang trip....pero we enjoyed...yeah....
Subscribe to:
Posts (Atom)